Dit seizoen lijkt ons team wel een strijdlustige heldengroep uit een actiefilm, met elke week een nieuw avontuur, incl. gevaarlijke stunts. Vrijdagavond betraden drie van onze dames al het strijdveld tegen Velo met Dames 3. En vandaag, met de nummer 2 voor de boeg, vertrokken we met volle moed naar Leidschendam.
De Tand des Tijds
Vlak voor de wedstrijd meldt Clara zich af, waardoor we met 7 speelsters, zonder wissels, aan de slag moeten. Alsof dat nog niet genoeg is, voel ik de nasleep van een verdraaide schouder, en Anouk Vos krijgt een bal tegen haar hoofd tijdens het inspelen, waardoor de zaal begint te tollen als de Vila Volta. Pijnstillers erin en gaan. Met invalcoach Luuk weten we sowieso dat het een memorabele wedstrijd wordt.
Set 1: Een Filmische Omslag
We starten wat aarzelend, moeten even in de flow komen, of zoals Luuk het noemt, “wakker worden.” Maar een achterstand van 10 – 2 lijkt magie te creëren. We worden alert, maken minder fouten, en de service passjes vinden hun weg naar spelverdeelster Lotte. Wat een flinke achterstand leek, verdwijnt als sneeuw voor de zon door doordachte ballen, krachtige aanvallen van Anouk Vos en Lieke, en solide bloks op het midden. Volevo D7, de nummer 2, weet echter ook indrukwekkende punten te scoren en prachtige reddingen te maken.
Halverwege de set slaat helaas het noodlot toe. Het ontwijken van een krachtige slag van Volevo (die uit ging dus goed gezien Anna) veroorzaakt een verdraaiing van Anna’s knie. We houden even de adem in, maar gelukkig kan ze snel weer opstaan. Een korte medische time-out, een opbeurende peptalk van Luuk, en we gaan door, met Anna aan de service. Ze kan dan niet rennen of springen, maar haar service blijft effectief. Dit betekent echter ook dat ik een wat groter deel van het achterveld moet verdedigen. Maar, dat gaat best aardig en we weten gelijk een aantal punten te scoren. Maar, we lopen telkens één puntje achter, waardoor de eerste set eindigt in een zinderende 26 – 24 voor Volevo.
Set 2: Op Hoop van Zegen
“Dat belooft wat voor de volgende set,” roept Lotte enthousiast. We hebben hard gestreden voor elke bal, en met goede moed beginnen we aan de tweede set. Maar al snel lijkt de servicepass ons te ontglippen. Libero Mateman probeert wat te schuiven en dat lijkt te werken. Anna, Ebru en ikzelf geven krachtige services en zorgen voor chaos bij Volevo, waardoor we bij kunnen blijven. Helaas blijven we achter qua scoringsrendement. We vinden de hoekjes in het veld redelijk, maar Volevo is defensief sterk, en de tweede set gaat weer naar hen met 25 – 21.
Set 3: Het Keerpunt
Nu of nooit. Anna kan niet meer meespelen, dus vragen we de scheidsrechter of onze libero op de middenpositie mag spelen. Dat mag. De wonderen zijn de wereld nog niet uit, want Mateman blokkeert de ene na de andere aanval van Volevo Dames 7. Gefrustreerd weten ze niet meer wat te doen. Ook serveert Mateman de bal snoeihard over het net en speelt de allereerste ace van de wedstrijd. We beginnen goed, hebben er plezier in, en dat werkt. De aanvallen knallen hard op de grond bij de tegenstander, de services komen waar ze bedoelt zijn en verdedigend zitten we er keer op keer bij. Puntje voor puntje slepen we de set binnen met 22 – 25. Én we hebben er een nieuwe middenspeler bij.
Set 4: Een Opmerkelijke Wending
Wordt het weer een vijfsetter? Het lijkt er even op. We scoren het eerste punt, waarna ik aan service kom. De pijnstillers zijn uitgewerkt, dus mijn schouder doet pijn. Maar op adrenaline gaan we door. Plots staat het 0 – 7 voor ons. Volevo lijkt geen antwoord te hebben behalve chaos. Ik knipper met m’n ogen en ineens staat het 2 – 11. Het gaat iets te makkelijk. En waar zij nog wat kunnen wisselen in deze set (een nieuwe spelverdeler en aanvaller erin) hebben wij geen mogelijkheden meer. Een beetje vermoeid laten we Volevo D7 weer in het spel komen. We maken stomme foutjes en die mooie voorsprong verdwijnt. Uiteindelijk weten we zelfs de set niet te winnen. 25 – 22 voor Volevo. Maar we verlaten het veld met opgeheven hoofd. Het was een leuke en spannende wedstrijd.
Een groot bedankje aan coach Luuk, die ons zonder wissels en wat ziekjes wist aan te moedigen. Het is tijd voor wat rust voor de dames. Overigens gaat het met Anna’s knie iets beter.
A.s. vrijdag spelen we om half 8 thuis tegen Jupiter D5. De nummer 8 (wij) tegen de nummer 9. Komen jullie ons naar de overwinning juichen?
