Met een schamele zes punten staat onze tegenstander (Aspasia D2) van vanavond onderaan het lijstje van de tweede klasse poule J. Wij deinzen lekker op en neer in de middenmoot met op dit moment nog 20 puntjes. Gaan we daar vanavond 25 punten van maken? Daar gaan we wel vanuit. En dat, voor het eerst dit jaar (of dit seizoen zelfs?) met z’n allen! Jaja, Dames 3 is gewoon een keer compleet! Wat betekent dat we met z’n negenen zijn en oud gediende Yndira – die helaas eerder dit seizoen af heeft moeten haken ivm gezondheidsklachten – op de tribune. Ok ok, de eerste twee sets zijn we nog niet compleet want Julie komt in de derde set binnenvallen. Maar goed, laten we het eens gaan hebben over die sets.
Een goed begin is het halve werk
Een goed begin is er zeker, en later ook echt wel half werk (waarover later meer). Toen we in Kouderkerk a/d Rijn tegen Aspasia speelden waren we een wat gehavend team. Er waren zieken, blessures en we hadden nog geen libero. Toch wonnen we, redelijk gemakkelijk, met 4-0 van de dames uit het Groene Hart. Voor herhaling vatbaar, en dit keer wat minder zieken en blessures. Dus de eerste set gingen we vol goede moed en energie de wedstrijd in. We zaten er gelijk lekker in, de ene na de andere bal werd gescoord en er werden weinig fouten gemaakt. De set ging met 25-11 naar ons. Makkie dus.
En toen begon het halve werk
Wellicht was het overmoed, gemak of wilden we gewoon een beetje spanning? Anyway, waar we redelijk goed begonnen gingen we al snel fouten maken. Vooral de service pass was, op z’n zachts geschreven, rampzalig. De ballen schoten werkelijk waar overal heen en we leken niet in staat te zijn ze te brengen waar ze moesten komen. En als de pass dan eindelijk goed kwam, werd het vaker niet dan wel afgemaakt. Normaal worden we flink afgestraft als we zo spelen maar Aspasia profiteerde er niet van. Alhoewel. Ze kwamen dichtbij want de set werd uiteindelijk, door twee prachtige services van Lotte, 26-24 voor ons. Schaamteloos.
Met schaamrood op de kaken…
…beginnen we de derde set. We weten wat we moeten doen, even normaal gaan volleyballen. Zit dat er in de derde set dan wel weer in? Daar lijkt het wel op. Ondanks dat we de service pass nog steeds niet onder controle hebben, weten we wel lekker afwisselend aan te vallen en houden we onze eigen service in ieder geval goed. Qua communicatie loopt het nog weleens mis bij ons en wordt er achteraf vaak naar elkaar gewezen of gekeken wie welke bal hoort te hebben ipv daadwerkelijk die bal te pakken. Zo heeft Ilse het maar druk als mid achter om de ballen van de drie meter lijn te rapen, terwijl de spelverdeler haar best doet om de totaal misplaatste passjes nog enigszins goed te setten. Maar, dit lijkt allemaal wel heel negatief en dat was het ook weer niet. Naast af en toe wat schaamte hadden we ook echt wel lol en konden we lekker aanvallen, blokkeren en serveren. We lieten onze remmen los wat soms resulteert in een wel heel erg uitgeslagen bal maar vaak ook in heerlijke aanvalletjes. De derde set wordt het 25-19 voor ons.
Viâh – nul
Daar gaan we voor. Met nog een set te gaan en heel wat tijd op de klok beginnen we aan de vierde set. We hebben scheidsrechter Rob beloofd om voor 21:00uur klaar te zijn en dat lijkt te gaan lukken. Al beginnen we, voor het eerst deze wedstrijd, de set met een achterstand. Een kleintje hoor 0-2 voor Aspasia. We leken in de derde set wat ingekakt, er zat geen pit meer in en zelfs yellen leek te vermoeiend. Maar in de vierde set lijken we de energie herpakt te hebben. Julie heeft de Steenwijklaan ook gevonden en speelt de allerlaatste vijf puntjes nog mee, waarvan ze er 3 scoort (lekkâh). En met een setstand van 25-16 is de eerste 4-0 van 2023 binnen. Helaas, het is woensdag en dus geen bitterballen. Maar, wel een teamfoto én een rondje.
Vrijdag mogen we weer, dan in Leiden, tegen de nummer 8 terwijl wij nu zelf op een mooie zesde plek staan. Een goed moment om uit te lopen tegen Volevo D6 waar wij op 10 maart tegen gaan knokken. Die wedstrijd spelen we thuis dus kom ons vooral aanmoedigen!
