Of toch niet? Terwijl het buiten verdomd koud is, is de zaal flink opgewarmd door eerst het scholentoernooi en daarna de eerste competitiewedstrijden van de avond. Nadat Heren 4 nipt verliest in een spannende vijfde setter mogen wij, Dames 3, het na twee weken rust weer laten zien. Ik ben inmiddels 37 uur wakker, heb wat vliegtuig benen en nog een beetje jetlagged waardoor de lijnen af en toe dubbel lijken maar helaas is Ilse er niet en dus moet ik vol aan de bak. Daarentegen laat topper Vida haar eigen wedstrijd schieten, want Dames 4 speelt tegelijkertijd op het andere veld, om ons te helpen. En daar zijn we ontzettend dankbaar voor. Verder zijn we volledig, al heeft Julie wat last van haar pols, maar even wat tape en ze kan er weer tegenaan.
Aan het publiek zal het vandaag in ieder geval niet liggen want Gaby, voormalig Dames 3 spelverdeler, is er om ons aan te moedigen 💪🏽
De eerste set
Laten we snel naar de eerste set gaan. Volevo D6 staat 1 plekje onder ons met 1 minder gespeelde wedstrijd en vijf punten minder. Eerder deze week wilden ze de wedstrijd nog verzetten, maar uiteindelijk zijn ze toch de natte sneeuw getrotseerd om het tegen ons op te nemen. En dat doen ze goed. De spelverdeler kijkt ontzettend goed waar de gaten aan onze kant liggen en weet ze daar neer te leggen. En hoewel we aardig meekomen laten we flink wat steken liggen. De hoeken van ons veld worden wat flauwtjes verdedigt en de service gaat te vaak fout. Hierdoor blijven we achter de feiten – en dus punten – lopen. 25-21 voor Volevo.
De tweede set
De tweede set beginnen we dan maar vol goede moed maar wederom weet Volevo net vaker de gaten te vinden dan wij. We zitten er verdedigend op zich lekker bij maar ons scorend vermogen blijft hangen op … ja waar eigenlijk? De dames van Volevo verdedigen bijna alle ballen en slim spelen is er bij ons niet bij. Behalve bij Vida, die er echt lekker in zit en ons laat zien hoe je scoort zonder hard te raggen. Wellicht moet ze ons maar eens een training geven in hoe de ballen te spelen als een lekkere aanval er niet in zit? Mijn vliegtuig benen hebben er even geen zin in en met flinke kramp wissel ik met Lotte. Altijd fijn dat er spelers zijn die multi inzetbaar zijn! De wissel mag niet baten. Door flink wat service fouten, onder het net, buiten de lijnen, tegen het net, kunnen we niet bijbenen en verliezen we de set met 25-16.
Drie keer is scheepsrecht
2-0 achter, dan moet het nu gebeuren. Nou, ik weet niet wat er gebeurd maar volleybal spelen lijken we even te zijn vergeten. We staan al snel op een 7-0 achterstand. De service hebben we niet onder controle en de ballen schieten overal heen behalve daar waar ze heen moeten. Maar, met een goede time-out, wat aanmoediging van de kant en een wisseling in de pass (ik ga er even uit) lijken we eindelijk weer wat tegengas te kunnen bieden. Is het op tijd genoeg? We knokken! Hebben ballen waar je u tegen zegt en weten in onze aanval ook wat meer te scoren. Petra rent het hele veld rond om de ballen op te zetten waar wij dan weer te weinig mee doen. Alhoewel, de achterstand weten we om te buigen in een minieme voorstand, die we net niet vast kunnen houden tot de 25. Door eigen fouten en het niet scoren lukt het Volevo om ook deze set te pakken. We eindigen de set met 23-25 verlies.
VIEÂH!
Winnen kunnen we niet meer maar we zijn vastbesloten Volevo niet met 5 punten naar Leidschendam terug te laten keren. Lotte heeft die opdracht heel serieus genomen en serveert me toch een partij lekker! Een paar acejes en ketsers en we staan al snel op een flinke voorsprong. En met flink bedoel ik flink. Iets van 12-3 stond het, denk ik. Wat m’n hoofd denkt voeren m’n benen niet meer uit en echt heel scherp ben ik niet. Dus de enorme voorsprong lijkt me ook plausibel, was het overigens niet. We staan echt 12-3 voor! Anyway, de vermoeidheid bij mij eiste duidelijk z’n tol. Dat was ook te zien in m’n service. Of tenminste m’n opgooi (ik gooi de bal ongeveer 3 meter achter me op). Alhoewel ook ik een paar keer een ace scoorde (hoe dan?) is de rest een beetje als een waas aan me voorbij gegaan. Dromerig zag ik punten in ons voordeel op het scorenboord weergegeven worden. Dit gaat lekker. 15-4, 16-4, 17-4. Volevo had eindelijk moeite met onze service druk. Af en toe kwamen de ballen terug en zelfs dan wisten we er iets mee te doen. Anouk, libero, raapte de lastigste ballen nog van de grond, van de pols blessure van Julie was niks te merken want wow wát een lekkere blokkies en ook de aanval mocht er wezen. Heel variërend waren we nog steeds niet in de aanval maar goed, we konden de score lekker uitbouwen. Tot 22-7. We lijken even een dipje te hebben want geven weer teveel weg. Gelukkig hebben we een ruime marge en weten we de set met 25-13 te pakken. Als een dieseltje kwamen we op gang, helaas is dat te laat om de wedstrijd te winnen. Maar 3-1 betekent dat Volevo nog lekker onder ons staat, maar voor hoelang? Ik weet iig dat spelen na een reis van 33 uur geen handige keuze is. We hebben nog 3 wedstrijden staan en hopelijk weten we onze zesde plek in de ranglijst te behouden.
De nabeschouwing door Gaby (bedankt voor de aanmoediging!!) werd met bittergarnituur gedaan en de nare nasmaak (bij mij iig) met een biertje weggespoeld. Volgende week mogen we in Alphen aan den Rijn tegen de nummer 2 laten zien wat we waard zijn. Dan onder leiding van coach Brenda. Eens kijken of we daar kunnen stunten zoals we tegen de nummer 1 deden.