Tja, wat zouden we doen tegen die Scheveningse ploeg. Tot vrijdag stond dit team op de ranglijst met slechts één schamel puntje in de pocket bijna onderaan het standenlijstje.
Veel wisselmogelijkheden hadden we niet, want Giovanni, Sander, Sierd en Jelmer waren niet van de partij. Zou de druk voor de overgebleven 7 spelers te hoog worden? Moesten we aan de kalmerende pillen, zagen we grauw van ellende? Niets van dit alles.
We waren mooi op tijd (om half zeven omgekleed in de zaal ) dus het spel kon beginnen.
Nou ja spel. Het bleek een klein groepje (zij waren maar met 6) goedwillende nogal wilde beoefenaren van ons geliefde volleybalspelletje. Van opstellingen klopte er echt geen hout van. Een enkeling aan onze kant maakte zich daar aanvankelijk een beetje druk om, maar hij werd al snel door de andere teamgenoten tot de orde geroepen. En dat was maar goed ook, want we hadden al onze aandacht nodig om uitgestoken benen, aanslagen op het volleybalnet en doorschuivende lijven te ontwijken. Het was een gezellige toestand bij onze opponent waar de coach met een opschrijfboekje in de hand na elke actie aangaf hoe ze eigenlijk zouden moeten staan in het veld. Helaas was dat in de meeste gevallen aan dovemansoren gericht. Enfin, het zijn van die wedstrijden waarvan je je na afloop afvraagt: gewonnen, maar hebben we ook lekker gespeeld? Het antwoord: Mwah. De sets waren wel overduidelijk in ons voordeel, maar met de passing leken we iets teveel last te hebben van een opstekende zeewind.
Gelukkig konden we daardoor vrij snel de douche opzoeken en na afloop OM HET HOEKJE in de squashkantine onze ‘portemonnee’ leegschudden. Het was in ieder geval een goede start van het weekend.
Kuitenbijterje
HEREN 5 uit bij Kalinko 7 0-4 (25 – 6 / 25 – 10 / 25 – 14 / 25 – 12)