Deze maand neem ik je mee in de wereld van Vilde – vaste waarde in Dames 1, creatieve ziel, en mede-fan van het nummer “Anne” (dat legendarische Hajraa-liedje dat we nog steeds niet uit ons hoofd krijgen: “Als ik jou zie ben ik niet meer bij te sturen…” 🎶).
Al na een paar minuten praten met haar merk je het: muziek is de rode draad in haar leven. Vilde’s Spotify-lijst is een kleurrijke verzameling van The Kooks, The 1975, Men I Trust, Gorillaz en het Japanse Indigo la End. En dat typeert haar eigenlijk perfect — dromerig, maar met een stevige beat eronder.
Diezelfde dromerige toon hoor je terug in haar boekenkast. Haar twee favorieten, Norwegian Wood van Haruki Murakami en Beatles van Lars Saabye Christensen, lijken op het eerste gezicht heel verschillend, maar hebben iets gemeen: ze draaien om herinneringen, jeugd en de zoektocht naar jezelf.
Norwegian Wood voert je mee naar het Japan van de jaren zestig, waar liefde en verlies hand in hand gaan. Het is zo’n boek dat je langzaam leest, omdat je het gevoel niet kwijt wilt. Beatles is wat luchtiger, maar minstens zo raak — vier vrienden groeien op in het Oslo van de jaren zestig, met de muziek van The Beatles als soundtrack van hun leven.
Op het veld is ze fanatiek, maar zodra de training voorbij is, verruilt ze haar volleybalschoenen graag voor een gin-tonicglas. “Alleen Hendrick’s Gin, hè,” zegt ze streng. “Alles daarbuiten is blasfemie.” Combineer dat drankje met pizza of een kom dampende ramen, en je hebt haar perfecte avond.
Toch is Vilde niet alleen competitief met een bal — geef haar een controller en ze verandert in een meedogenloze Mario Kart-racer. “Ik ben er echt belachelijk goed in,” zegt ze, half lachend, half serieus. En als ze wat meer rust zoekt, ruilt ze haar Nintendo in voor een potje Ticket to Ride, strategisch plannen en treintjes bouwen tot diep in de nacht.
Buiten het veld, de club en de spelletjesavonden is er nog een andere kant van Vilde. Een zachtere. Ze tekent, ze danst, ze dwaalt door cafés op zoek naar dat ene plekje met goede koffie en een lekker stukje taart. Soms matcha, soms iets met chocolade. En op de dansvloer leeft ze op — licht, vrij, alsof ze even in een muziekvideo is beland.
Een beetje dromer, een beetje rock-’n-roll, maar vooral: helemaal Vilde.
