Whoops.. Het duurde even, maar daar heeft Dames 2 wel vaker last van. Zo ook tijdens de wedstrijd op 25 november tegen Punch. Pun(ch)tje voor Pun(ch)tje sleepten we de wedstrijd binnen. Tergend langzaam wel want wat een makkelijke wedstrijd moest worden werd een 2 uur durende strijd tegen … voornamelijk onszelf. Tijdens de lunch na de wedstrijd kwamen we eindelijk op stoom 😉 Lees hieronder het wedstrijdverslag.
Op een ijzige ochtend, doordrenkt met de kille adem van de vroege winter, stonden wij paraat voor een onverwachte wending op het volleybalveld. Vincent Lugtenburg, was bereid gevonden om ons naar de overwinning te coachen. Helaas, Anne, onze onverschrokken midden, rustend door een blessure, verruilde haar streven naar perfecte punten voor het vastleggen van “spannende” momenten met haar camera. En wie nam haar plek in deze ochtend? De topper Fransie van Dames 4, een waardige vervanger die ons team met glans versterkte.
De klok tikte naar 11.00 uur ‘s ochtends op de zaterdagochtend, de tijd waarop de confrontatie met Punch zou plaatsvinden. Met slechts 2 punten onderaan in onze competitie, dachten we lichtzinnig dat de winst snel in onze handen zou zijn.
Vastberaden stonden we in de vrij drukke hal met Milene, Anouk Vos, en Ilse op de buitenpositie. Lotte als spelverdeler, Noortje & Lieke op de diagonaal, Ebru als onbetwiste kracht op de middenpositie, en libero Anouk die als een wervelwind over het veld danste om elke bal feilloos op te vangen.
Maar hoogmoed komt voor de val, of zoiets. Een mini-speler begon de wedstrijd met een geheime opslag, een waarachtige ace die ons even in verwarring bracht. Het leek wel alsof de wedstrijd al begonnen was, maar dat punt telde gelukkig niet. De rest van de wedstrijd verliep als een saaie Wals, waarbij de punten heen en weer dansten. Het vinden van de hoeken van het veld bij de tegenstander bleek een uitdaging, terwijl zij erin slaagden chaos in ons speelveld te creëren. Ach laten we er niet teveel woorden aan vuil maken, dat hebben we namelijk al in minuten gedaan.
Na een strijd tegen vooral onszelf, die meer dan twee uur duurde, stapten we uiteindelijk naar buiten met een 0-4 overwinning. De strijd was hevig, en de chaos binnen het veld werd overwonnen. Om deze triomf en onze laatste wedstrijd van 2023 te vieren, kozen we ervoor gezamenlijk te lunchen. Lieke had een leuke plek in hartje Delft uitgezocht, en de uitgebreide lunch was meer dan verdiend – vooral omdat de helft van ons het ontbijt had overgeslagen.
Een speciale dank aan Fransie voor haar indrukwekkende invalbeurt en Vincent voor zijn fijne coaching!
