Slingerend tussen de zoutstrooiers door op weg naar het ‘verre ‘Nieuwkoop voor een wedstrijdje tegen de Waterlanders. Heen waren we ze met 3-1 de baas geweest dus dat schiep wel enige verwachtingen. 4-0 zou het wel niet worden, maar een overwinning moest er toch wel inzitten was het idee. In de eerste set leek dat ook allemaal te gaan gebeuren.
We misten Tὒrker, Sierd en Patrick maar de overige zes plus het gehele begeleidingsteam (Rene en Rob) liepen soepeltjes naar een 21-16 voorsprong totdat de klad erin kwam. Zonder echte overtuiging en wilskracht ging de set verloren. Dan maar die 2e pakken en zie dat lukte wel erg gemakkelijk mede dankzij een voortreffelijke servicereeks van good old Andre. Dat moest de basis worden voor een stevig doorpakken.
En ja hoor het werd een kopie van de 1e, uitlopen tot 21 en daarna verschrikkelijk inkakken. In de 4e kreeg Ronald de gelegenheid om zijn wat pijnlijke knie rust te gunnen. Ook deze keer was de ‘goede‘ kant van het veld ons gunstig gezind, 25-18 in the pocket. Maar ja in een wedstrijd die het beste was te vergelijken met een potje Jonge kaas tegen ‘rijpere’ hier en daar wat brokkelige kaas was het vrij snel over en uit voor ons clubje. Bijna 200 jaar ervaring kon het in de 5e set niet bolwerken. Jammer , maar het was niet anders. Niettemin was het na afloop in Grand Cafe De Steupel echt wel gezellig, hoewel.
Voor de wedstrijd had ik persoonlijk kennisgemaakt met 6 gloednieuwe Belgische Vrienden, die bij de nazit echter geen mond open deden. Heb ze daarom maar mee naar huis genomen om ze daar te onthoofden. Geen actiefoto vandaag maar statiefoto met mijn Belgische vrienden.
Guys nogmaals bedankt voor de verrassing.
Kuitenbijtertje